بررسی اثر هم افزایی آسپیرین و زهر زنبور عسل در مهار گلایکه شدن در شرایط دیابتی

سابقه و هدف: بیماری دیابت یکی از شایعترین بیماری های سیستم غدد درون ریز بدن می باشد. در این بیماری به دلیل افزایش سطح گلوکز خون میزان گلایکه شدن پروتئین ها نیز افزایش می یابد. گلایکه شدن پروتئین ها در دیابت منجر به عوارض جبران ناپذیری می شود. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی اثر هم افزایی زهر زنبور عسل و آسپیرین در میزان گلایکه شدن پروتئین هموگلوبین انسانی در حضور گلوکز بوده است. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی هموگلوبین (10 میلی گرم در میلی لیتر) به مدت 5 هفته در حضور و عدم حضور قند گلوکز (40 میلی مولار)، آسپیرین (5/2 میلی مولار) و زهر زنبور (در غلظت های مختلف 10، 20 و 40 میکروگرم در میلی لیتر) انکوبه گردید. میزان گلایکه شدن هموگلوبین از طریق بررسی تغییرات در باند سورت، میزان تخریب هم موجود در ساختمان هموگلوبین و تغییرات بوجود آمده در ساختمان دوم آن به ترتیب با استفاده از روشهای طیف سنجی مرئی- ماوراء بنفش، فلوریمتری و طیف سنجی دو رنگ نمایی حلقوی تعیین گردید. نتایج با استفاده از نرمافزار instat 3 و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند. مقادیر 05/0>p در هر مورد معنی دار تلقی گردید. یافته ها: انکوباسیون هموگلوبین در حضور گلوکز باعث کاهش میزان جذب باند سورت، تخریب هم موجود در ساختار آن و افزایش مقدار صفحات بتا در ساختمان دوم هموگلوبین گردید. حضور هم زمان زهر زنبور و آسپیرین باعث کاهش 36 درصدی در میزان تخریب گروه هم هموگلوبین (001/0>p) و کاهش 54 درصدی در میزان تشکیل صفحات بتا شد (001/0>p). همچنین میزان تغییرات ساختاری و در نتیجه میزان گلایکه شدن هموگلوبین نیز کاهش چشمگیری نشان داد. نتیجه گیری: زهر زنبور و آسپیرین دارای خاصیت ضد گلایکه کنندگی چشمگیری می باشند و استفاده همزمان از این دو ماده می تواند گلایکه شدن پروتئین ها را کاهش دهد.